Sokakta yürüyüş

-Anneeee!
-Ikazuchiiii! Koşş!
-Amaterasu!!!
-----
Elektrik çarpmış gibi yatağından fırladı. Yaptığı en zor chunin görevinde bile bu kadar terlememişti. Yüzü kıpkırmızı kesilmiş, bedeni donmuştu. Hala şoktaydı.Yine aynı kabuslar yine aynı kabuslar. Bitmiyecekmiydi bu acı. Annesi ve babasının siyah alevler içinde ölümü hâlâ gözlerinin önünden gitmiyordu. Bir kaç dakika yatağında oturduktan sonra yüzünü yıkamaya gitti. Yüzüne su vurdu. Biraz olsun serinlemişti. Annesinden hatıra olan kolyesini boynunda taşıyordu. Ona bakmadan güne başlayamıyordu. Üstünü değiştirdi, yemeğini yedi, yatağını düzeltti. Artık sokakta dolaşmaya ve temiz bir hava almaya hazırdı. Evini kilitledi ve sokağa çıktı.Ağaç yaprakları sararmış ,dökülüyordu. Köşedeki manavı gördü ve köşeye varır varmaz manava selam verdi. Köşeyi döndükten sonra arkadaşını gördü. Ona da selam vericekti, ama arkadaşının yüzündeki ifade birden değişti.